39 Yıl

Bu hafta, 39’ncu yıla merhaba diyoruz. 40’a merdiven dayadık besbelli. Yıllar ne çabuk geçti demek, aslında insanoğlunun acizliği. Zira zaman durmuyor, devrini devam ettiriyor.
            39 yıl önceydi. Havuzlu çarşıdaki dükkânımızda oturuyordum. Tahsin Şanlıtürk hocamın refakatinde, bir gurup içeri girdi. Kendilerini tanıttılar. Cengizhan Erdem ve merhum Ali Cenap Erdem’i o gün tanıdım.
            Gördes’te bir isim arıyorlar, gazete çıkarmak için. Tahsin hoca kendilerine şöyle demiş: Gördes’te bu işi yapacak bir tek isim var. O da Ahmet İnce..
            Yaklaşık 1 saat sürdü görüşmemiz. Benim için bulunmaz bir fırsat ve heyecandı. 12 Eylülün cenderesinde kaynamış, aklım ve ruhum yaralıydı. Bir gazete çıkarmak, belki ilaç olurdu bana.
            Parasını, pulunu düşünmeden evet dedim.
            5Ağustos 1985 günü bismillah deyip, ilk sayımızı çıkardık. 39 yılı geride bırakıp bugünlere geldik. Ama nasıl geldik? Fedakârlıklarla, güçlüklere göğüs gererek geldik.
            Çok zor dönemlerimiz oldu. Gittik, geldik yani. Ama her güç dönemde, mutlaka bir çıkış yolu bulduk. Cengizhan ağabeyin bu konudaki sabrını ve maharetini, takdir etmeden geçemeyeceğim.
            Gazete, Gördes’in hayatında bir renk oldu. Halkımızın vazgeçilmezi haline geldi. Hatıralarımı yazsam, birkaç kitap olur. Şehrin meselelerine neşter vuran yayınlar, 39 yıl boyunca devam etti. Belki bu yüzden, Gördes halkının sırdaşı oldum. İnsanlar en mahrem konuları, gelip benimle paylaştı.
            Mevzuat gereği, 1 Nisan 2023 tarihinden itibaren, haftada iki gün yayınlanmaya başladık. Bu oldukça zor bir işti. Neler atlatmıştık neler. Cengizhan ağabeyin fedakârlığı ile bunu da aşmaya çalışıyoruz.
            Bunda en büyük güç kaynağımız, yeni neslin işe el atması oldu.
            Oğlum Ali Taha, müthiş bir performans gösteriyor. Demirci’de Namık Kemal Erdem, aynı şekilde eşlik ediyor. Diyebilirim ki onların enerjisi olmasa, mevcut durumu devam ettirmek çok zor görünüyor.
            Gördes’i çok sevdim. İnsanlarını daha çok sevdim. 39 yıl boyunca, bıkmadan usanmadan yazdım. “Gördes Yazıları” ve “Bir Şehrin Hikâyesi Gördes” kitapları ile tarihe not düştüm. Bu çerçevede sevildim ve saygı gördüm.
            Ömrümün en büyük bahtiyarlığıdır bu. Yaşımız kemale erdi. Vakit geldiğinde göçüp gideceğiz bu dünyadan. Ama arkamda, devasa bir kültür mirası bırakarak gideceğim. 100 yıl sonra, bu şehirde yaşayacak olanlar, yazdıklarımı okuyacak, iyi ki yazmış diyecekler. Bundan daha büyük mutluluk olabilir mi bir insan için?
            39 yaşına girerken, bir başka mutluluk daha yaşıyorum.
            O kadar çok yazara, kaynaklık yaptı bu gazete. Bu bir imkân ve bir fırsattı onlar için. Pek çok isim, bizimle yazmaya başladı ve çok büyük mesafe aldı. Şimdi onların ismini saysam, unuttuklarıma ayıp olur düşüncesindeyim. Özellikle yeni nesil yazarlar için, gazete bir okul oldu.
            39 yıl vesilesiyle, gazeteye emeği geçen herkese sonsuz teşekkürler. Gazeteyi bağrına basarak yaşatan, Gördes halkına minnettarım…