Pazara Geldik

Bugün Gördes pazarı... Günlerden pazartesi...
İzmir'den gelip, memleketimin pazarına uğramanın sevinci içerisindeyim.
Pazarcılar akşamdan tüm hazırlıklarını tamamlayıp kamyonlarıyla  Salihli ve Gördes’in köylerinden gelerek,  güneşin ilk ışıklarıyla tezgahlarında taptaze ürünlerini sergilemişler.
Yüzlerinde gülümsemeleriyle yan tezgâhtaki komşularıyla hasbihal etmeye başlamışlar bile...
Allah’ın izniyle, tezgâhtakilerinin hepsini satma dilekleri gönüllerde ve dillerde dolaşmakta...
Çaycıların "Var mı çay isteyen? Sıcak sıcak…" sözleri yankılanıyor pazar yerinde.
Pazarcılar, köyden çıkınlarına sarıp getirdikleri bazlamanın veya fırından yeni çıkmış ekmeğin arasına, komşunun tezgahından aldıkları peyniri çayla katık ederek güne başladılar.
Minibüsle civar köylerden alışverişe gelenlerin bir kısmı lokantada çorbalarını içmekte, bazıları ise helvacıda ekmek arası helva yemekte.
Dedim ya, bugün farklı bir gün... Pazar alanı hareketlenmeye başladı. Meyve, sebze, balık, peynir, zeytin, yumurtalar, nohut, fasulye gibi kuru erzaklar… Ayaklarından bağlanmış ve satılmayı bekleyen canlı tavukların gıdaklamaları duyulmakta...
Etrafa yayılan o mis kokusuyla yemeden geçemeyeceğimiz kokoreççimiz... Bir hayli de kalabalık... Kokoreççinin “Çeyrek mi olsun, yarım mı olsun?” sözleriyle biz de sıramızı alıyoruz.
Gördeslilerin pazar arabasıyla ve naylon torbalarla alışverişe gelmeleriyle pazar yerinde sesler de yükselmeye başladı; “Tarla domatı bunlar, Kayacık biberleri geldi. Ablam turşuluk, kurutmalık...Salihli patlıcanı, karnıyarık bunlar...”. Demirci'den gelen çerezcinin başı bir hayli kalabalık, leblebi şeker, lokum alanlarla dolu.  Yere çömelmiş önünde ineğinin peynirini, yoğurdunu satan “Çekmelerde akşam çalıvedim de inek ile koyunlarımın sütünden yoğurdum...Çilli tavuğumun yumurtaları bunlar” diyen Gördesimin güzel insanlarıyla alışveriş etmenin hazzını yaşıyoruz. “Köprübaşı baraj balığı geldi abla! Gel sazana.” Başını nereye çevirsen tazelikleriyle dolu ürünlerin hepsini almak geçiyor insanın içinden.
“Kızım dışardan mı geldin? Bunla benim talanın domatları.”
“Biz de çok özledik Gördes'in domatını... Sizin o güzel şiveli konuşmalarınızı da teyze. Çekiver surdan üç kilo domat, iyilerinden olsun şölee.” deyiverdik.
İzmir'den gelip Gördes pazarına uğradığım ocak ayında ise tezgahların arasında dumanı tüten bir soba gördüm. Koca koca bal kabaklarını sergilemiş kadın “Buyurun, ısının.” diyerek evine buyur eder gibi bizi tezgahına davet etti. Üşüyen ellerimizi ısıtırken “Ne de güzel düşünmüşsünüz sobayı kurmakla.” dedim. “Benim adam düşünüvedi de... Ben de ‘Aaa ayıp olur pazara soba mı kurulur hiç!’ dedim ama o beni dinlemedi. ‘Sen şimdi pazarda üşür hasta olursun.’ diye kuruverdi.” derken mutluluğu yüzüne yansıyordu.
Gördeslilerin buluşma yeri olan pazar yeri, hatır sormalarla, “Obuuu sen mi geldin? Ne zamandır görüşmemiştik.” diyerek bizi kucaklayan buyur eden güzel insanlarla dolu... Yiyeceklerle dolan pazar çantalarımızı evimize bıraktıktan sonra çarşıya yayılan tezgâhları dolaşmaya başladık. İplere sergilenmiş rengarenk kumaştan elbise, şalvar, pijama, iğne iplik, yumak, çorap, tencere, tava, nayloncu özlediğimiz eski günlerdeki gibi...
Dolaşıyor, alışveriş yapıyoruz. Arabamıza yüklediğimiz eşyalarımız bagaja sığmıyor. İçini dışını Gördes’imin taptaze ürünleriyle öylesine doldurduk ki, dört kişiyle geldiğimiz arabada, dönüşte iki kişilik yerimiz kaldı. Çareyi diğer iki kişinin İzmir otobüsüyle gelmesine karar vermekte buluyoruz.
İşte böyle… Gördes'imin güzel insanlarıyla yaptığımız pazar alışverişi önce ruhumuzu doyurdu. Toprağımızda yetişen ürünlerin lezzetine de doyamadık.
Anılarımızda hiç unutamayacağımız bir pazartesi günü de böylece geçiverdi gari...