Gördesli Olabilmek

Obularla hayretimizi, hadi garilerle coşkumuzu ifade edebilen aynı topraklarda yetişen çiçekler gibiyiz. Hepimiz rengarenk... Renklerimiz ayrı oluşu bizlere daha da farklı güzellikler sunmakta... Ne zaman başka bir şehre gidecek olsam ilk işim orada Gördeslim var mı diye araştırıp adreslerini yanıma alarak, onlarla görüşebilmenin heyecanıyla yola koyulmak.
2009 yılında Hacı Bektaş Veli Üniversitesine Öğretim üyesi olarak atanan oğlumla beraber Nevşehir’e gittik. Yerleşir yerleşmez Gördesli Anne ve Babasını tanıdığım ama ilk kez tanışacağım Oğulları Rahmetle andığım Mehmet Efeyi aradım.
    “Gördeslim ben geldim” diye telefonla başlayan sıcak görüşmeler, sobada kestane közleyerek anlatılan Gördes hikayeleri… Nevşehirli eşinin nefis hazırladığı yemek davetleriyle sohbetlerimiz devam etti. Kendimizi Gördes’te gibi hissettik. Ayrıca Gördesli olmanın güzel bir yanı da sizi arayan Gördesli Öğrencinizin “Öğretmenim Nişliyon? Seni çok özledim” sözleri. Bu sözler o kadar güzelliği içinde barındırıyor ki... Kulaklarınız adeta şenleniyor...       
Biz Gördesliler aslında birbirimizi çok seven fakat duygularımızı açığa vurmaktan çekinen kişileriz.
Zor durumda inanın hiçbirimiz "bana ne" diyebilecek insanlar değiliz. Babam rahmetlinin hep bir özlemi vardı. Bir arada Gördeslilerle buluşma. Yeni nesilleri birbiriyle kaynaştırma. Nihayet zor ama çok yüce görevi başarabilen Gördeslileri bir araya getirmek için yıllarını harcayan bu işi canı gönülden yapan İzmir Gördesliler Derneği kurucumuz İbrahim Balıklı ve rahmetle andığım Feridun Bayram, Yaşar Ayra ve diğer Gönüllü arkadaşlar... Şu anda da göreve devam eden tüm Gördesimin güzel insanlarına minnet ve Şükran borçluyuz.
18 yıldır devam eden birbirimizin iyi ve zor gününde buluşturmaya, Gördesimin hasretlerini gidermeye vesile olan derneğimizin sunduğu bu değerleri Lütfen hoşgörüyle sağlamlaştıralım. Birlikte paylaştıklarımız bu güzellikleri de gelecek nesillere aktaralım.    Beraberliğimizin bir adımını da Gördes Kültür ve Doğa Derneği  gerçekleştirdi. Emine Ataman Koç ve Neşe Dedeler önderliğinde yapılan çalışmalar; koro, el sanatları, tiyatro...
Çevredeki Doğa güzelliklerini tanıtma, kültürümüzü gelecek nesillere taşıma görevini üstlenerek bizleri yüreklendirmiştir. Tüm gönüllülere minnet ve şükran duygularımla teşekkür ediyor, başarılarınızın gelecek nesillere ışık tutacağına inanıyorum...
   Anılarımda...
Gördesliler Derneğinde çalışırken düzenlediğimiz gezilerde rahmetle andığım Ergun Büke, Yurdacan Büke ağabeylerimizin hoş sohbetleri... Göngör Ağabeyimizin Gördesin ruhuna has Beyefendiliği... Erol Aydın ağabeyimizin gittiğimiz yerlerde tanıdıklarının ona verdikleri değerleri görebilmek o kadar güzeldi ki... Ruhumuzun da geziye katılımı Gördesli olmanın bir getirisiydi. Orada Görevliyken haftada bir gün Derneğe gider Gördeslilerimi adeta evimde karşılar gibi heyecanlanırdım. Duygularımızı anlayan, yaşanmışlıklarımızı aktarabileceğimiz, rahmetli babamın arkadaşlarını görmek ne kadar da güzeldi...
      Rahmetle andığım İstanbul şivesiyle konuşan, bilgi donanımlı Halit Aydın Ağabeyimiz elinde kurabiye kutusuyla gelir, bizleri kendine hayran bırakırdı. Bir gün dayanamayıp sordum... Tüm bu güzel değerlere nasıl eriştiniz diye...
Bana verdiği cevapta tıpkı kişiliğinin göstergesi gibiydi. Mütevazi tavrıyla "Ben daima Öğrenciyim" oldu. Ne güzel bir ifade... Söyleyecek söz bulamadım. Bizler birbirimizi çok seviyor ve özlüyoruz... 
      Gördesli olmanın tadını güzel paylaşımlarla dile getirerek güzelliklere yer vererek doyasıya yaşamak dileğimle. Gördeslilerim... İyi ki varsınız. Gördesli olmaktan gurur duyuyor, sizleri seviyorum...