Bu Çınarın Yaşına İnanamazsınız

Manisa'nın içi. Küçük ağaçların yer aldığı (zeytin), gölge ihtiyacının çok olduğu yaz günlerinden birinde (2010), "ya hu, buraya bir çınar dikilse ne kadar hoş olur" diye düşünmüştük. Oranın gönüllüsüne dileğimizi iletip, size güzel bir çınar fidanı getirsek, buraya dikilse nasıl olur? Bakar, sular mısınız dedik. Görevli de, hay hay diye cevapladı.
Aynı gün, "hayırlı işte acele edin" ölçüsüne uyarak, Fatih Anadolu Lisesinin emekli tarih öğretmeni, arkadaşım Halil Aker ile fidan aramaya çıktık. Manisa Saruhanlı yolu üzerindeki fidanlığa vardık. Tam aradığımız ebatlarda köklü/tüplü bir fidanı alıp arabamızın içine zorla sokarak getirip teslim ettik. Ertesi gün yeri bir güzel derince kazıldı, dikildi. Senede en az bir kez görmeye gideriz. Bizim ağaç (manen) ne kadar büyümüş diye. Resim çeker dokunuruz, diktiğimiz günü hatırlarız.
Halil kardeşim çay içelim diye davet etmişti birkaç gün önce. Dün buluştuk. Buluşma yerimiz, bizi mıknatıs gibi kendine çeken o ağaç ve o mahal. Önce ağacımızı gördük. Her yıl şaşırıyorduk ama bu yıl gerçekten çok çok şaşırdık ikimiz de. Sanki masallardaki sihirli fasulye bu ağaç. Gövde kalınlığı bizim gövdemizden çok daha kalın. Boyu muhteşem, yarım minare boyundan fazla. Yaprak güzelliği, dal genişliği ve harika gövdesi ile mest edici. Arkadaşıma demedim ama içimden aferin bize dedim. Ne isabetli iş yapmışız.
Ağacın yaşını biliyoruz. Bilmeseydik kaç derdik diye konuşuyoruz. 50 yaşında ittifak ettik. Halil Bey oradaki bir arkadaşa, bizim bir resmimizi çeker misiniz deyip, telefonu verdi. O arada, bu ağaç sizce kaç yaşındadır, diye sormayı ihmal etmedik. Beyefendi demez mi ki, elliden aşağı değil, diye.
İnsanın mutlu olması, yaşama sevincini hep hissetmesi ve canlı tutması için bu tür güzellikleri yaşamak ve yaşatmak gibi hedefleri olmalı diyoruz sohbetimiz esnasında.
Ağacın yaşı, bebeklik dönemi hariç (fidan ikenki yaşı) 13 (onüç). Bilmeyenin inanası gelmez. Çünkü onu biz satın alıp getirdik ve diktirdik.
Sonuç: Ağaç dikmek için hiçbir yaş geç değil. Güzel şeyler yapmak için -ağaç, kitap, burs, dokunuş, ziyaret, tebessüm- vaktimiz halâ var. Çünkü halâ nefes alıp veriyoruz. Dünya misafirliğimiz henüz bitmemiş. Geride kalacaklara bırakacağımız hatıralarımız, alınacak dualarımız olacak. Dahası, evrenin/alemin sahibi bilecek, buradaki misafirliğimizi ve hatıralarımızı.
Sevgi ile kalın. Saygılarımla.