Siyaset Anıları-17

Kardeşim Ali Natık'la Ayrı Gruplardayız
12 Ekim 1969 seçimlerinde Partimiz yalnızca İstanbul'dan 2 milletvekili çıkarabilmişti. Partinin oyları 276 binden 244 bine; oy oranı % 3'ten % 2,5'a düşmüştü. Seçilen milletvekili Parti genel başkanı M. Ali Aybar ile genel sekreter Rıza Kuas'tı. Milletvekili sayısının çok fazla düşmesi oyların azalmasından çok seçim sistemindeki değişiklikti. Milli Bakiye sistemi kaldırılmış, nispi temsil sistemi uygulanmıştı. Bu sistemde aldığın oy oranına göre milletvekili çıkarılıyor, artık oylar dikkate alınmayıp çöpe gidiyordu. Örneğin, bir ilde aldığın oylarda üç beş oy eksikse o ilde aldığın 20 bin oy çöpe gidiyordu.
            Aybar 1969 seçimlerinden çok umutluydu. Partinin oylarının sayı ve oran olarak çok fazla artacağını, 1965'teki 15 milletvekilinden daha çok milletvekili çıkaracağımızı düşünüyordu. Böylece seçimlerdeki başarısının gücüyle muhalefeti tasfiye edebilecekti. Seçim sonuçları umduğu gibi olmayınca Aybar 15 Kasım 1969'da toplanan GYK'da genel başkanlıktan istifa etti.
            Bundan sonraki GYK ve MYK birçok kez toplanmış ve bu toplantılar yeni istifalar, yeni atamalar, asillerin yerine yedeklerin göreve gelmesi, tartışmalar vb. sürtüşmelerle geçmiştir. Bu uzun uğraşların sonunda Emek Grubu Parti içi iktidarı ele geçirmiş ve sonuçta Aybar 14 Şubat 1971 tarihinde Partiden de istifa etmek zorunda kalmıştır.
            İktidarda AP vardı. Parti bir yandan kendi iç sorunlarıyla uğraşırken, öte yandan sağcı çevrelerin zorbalıklarına, saldırılarına karşı kendini korumaya çalışıyor, güvenlik güçleri de bu saldırıları önlemekte yetersiz kalıyor, hatta yeri geldiğinde bunların teşvikçisi oluyordu. Bu durum ise sol kesimleri, gençleri umutsuzluğa sevk ediyor, demokratik savaşım yerine silahlı savaşım eğilimi üstünlük kazanıyordu.
            1970 yılı başında Partide yönetim birliğini sağlayan Emek Grubunun önünde şimdi tek gündem maddesi vardı: İlçe ve il kongrelerini yaparak yeni delegelerle 4. Olağan Büyük Kongreyi toplayıp GYK'yı ve diğer Parti organlarını seçerek Partiyi yeni yönetime teslim etmek'Ancak bu arada uzun süre devam eden iktidar mücadelesi, yine bu dönemde partiye yapılan zorba saldırılar, ama hepsinden önemlisi MDD görüşünün gençler arasında güçlenmesi ve bunun Partiye olan yansımaları il ve ilçe kongrelerinin yapılmasını zora sokuyordu. MDD'ciler kongrelerde yönetimi ele geçirmek istiyor, bunun için de her türlü zorbalığa başvuruyor, yönetimi ele geçirme olanakları yoksa bu kongrelerin yapılmasını engellemeye çalışıyorlardı.
            O günlere örnek olarak hatırımda kalan bir il kongresini anlatayım: Manisa İl kongresini yapıyoruz. Ben de kongre delegesiyim. Ama aynı gün eşim İnsel de Manisa'da hastanede yatıyor. Ben kongre ile hastane arasında mekik dokuyorum. Kongrede epey MDD görüşünde olan delege var. Bunlardan birisi de kardeşim Ali Natık Güven. Ama onların asıl büyük çoğunluğu dışarıda toplanmış durumda. Çeşitli protesto gösterileriyle kongreyi kazanmak ya da yaptırmamak istiyorlar. Kongrede Genel Merkezden kişiler var. Sanıyorum Behice Boran da var. Başka üst yönetimden olanlar var. Kardeşim Ali Natık Güven söz alıyor. Artık kongreyi yitireceklerini anladıklarından kendisine verilen görev durmadan konuşması,  kongreyi uzatarak seçimlere engel olması. Bu arada içeriye saldırılar oluyor. Kavga dövüş falan. Ben bir kongrede, bir hastanedeyim ya, olayların bütününü, nasıl geliştiğini tam bilemiyorum. Bir bakıyorum kardeşim kongrede konuşuyor, hastaneye gidip geliyorum kardeşim yine konuşuyor. İşte böyle bir kongre' Her şeye rağmen kongreyi başarıyla yapıp tamamlıyoruz.
Bu anılarımı yazarken kardeşime bu kongreden de söz ettim. O günlerde günlük tutuyormuş. İşte kardeşim Ali Natık Güven'in o günlüğünden notlar:
'TİP Manisa İl Kongresi 07.Haz.1970 Pazar. Ben Gördes, İsmail Sarp Salihli delegesi idi'
'Biz İsmail'le çarşamba hareket ettik. Atila, Tangör ve diğerleri Cuma akşamı çıkacaklar.
'Ben Manisa kongresi önemli, burayı mutlaka almamız gerekli, diyorum.
'Kongrede akıbet büyük yenilgi oldu. 24'e karşı 41 oyla yönetimi Aren'cilere verdik. Milli Demokratik Devrimcilerin kalesi Manisa'da MDD'cilerin büyük yenilgisi ve çocukça bir yenilgi, birazcık ilerisini dahi görememe yüzünden yenilgi, merkeziyetçilik yüzünden yenilgi.
'Ders alırız bütün apaçık hatalarımızdan, bütün bunlardan ve çok gevezelik ettiğimizin farkına varırız artık.'