Dağda Yavru Tavşan Bulduk

     Mutad dağ yürüyüşlerimizi pek aksatmadan sürdürüyoruz. İnsanın hayal gücüne veya özlemlerine uygun Cennet tasavvuru vardır. Çöle yakın yaşayanlar için su ve yeşillik, soğuk iklimdekiler için ılıman bir iklim ve yeşil örtü; can güvenliğinin olduğu; açlık, hastalık, acı ve korkunun olmayacağı bir evren, yer, mekân. Hatta ölümün olmadığı yer, Cennet.
     İhtiyaç, arzu ve emellerimize karşılık veren dinimizin sunduğu Cennet vaadini, -ulaşılır mı, ulaşılmaz mı, bilinmez olsa da- çekici buluruz. Şartları vardır, zordur veya kolaydır. Kişiye özel konular. Buranın o arzu ettiğimiz Cennet olmadığının farkındayız. Ancak Cennet gibi yerlerimiz pek çoktur. Evde huzuru olan için, evi de Cennettir -gibidir- bir şekilde. İşte o mekânlar aslında uzaklarda da değil. Yakın çevremizde.
     Bu yıl yağışlar geç geldi. 19 Ocak'a kadar havalar hep ılıktı. Kış gelmeyecek, yağışlar olmayacak diye korkar olduk. Dereler çaylar kuru, göller göletler kurumak üzereydi. Bazı ağaçlarda çiçeklenme başlamıştı. Dağda çam kese kurtlarının (tırtıl) keselerinden çıktıklarını, kış uykusu uyumadan yeni bir yıla girmek üzere olduklarını gördük.
     Derken 20 Ocak itibariyle soğuklar başladı. Özlediğimiz yağışlar tam yetmese de geldi. Gözüm her gün meteoroloji sitelerinde. Takip ettiğim şehirlerde yağış ne kadar olmuş, metrekareye kaç kilogram yağmur düşmüş (her milimetre/metrekare bir kg eder) öğrenirim. Manisa'nın Yunusemre bölgesi diğer bölgelere kıyasla daha çok yağış aldı bu yıl. Şimdi otlar yemyeşil, çiçekler rengarenk, coşkulu. Çiriş otlarını ilk kez bu kadar tohumlu gördüm, yıllardır yürüdüğümüz bölgelerde. Beydere göleti dolmuş, savaklarından dereye şu akıyor. Şükür, diyorum.
     Bu ortam içinde çam ağaçlarında, geçmiş yıllarda pek çok gördüğümüz, "kızıl çam kese kurdu" -tırtıl- diye bilinen zararlıya hiç rastlamadık desek yeridir. Yaprakları tahrip edilmiş çam da görmedik. Hepsi gümrah, yemyeşildi. Bu tabloyu, tırtılların soğuklarda ölmüş olabileceklerine bağladık.
     Orman yangın yollarında, hala hepsi yeşil ve çiçekli uzun otların arasında yürürken, oğlum birden durdu. Baba bak dedi, bu ne? Aaaa bu bir tavşan yavrusu. Bir ot kümesinin arasına tırsmış, sinmiş, hareketsiz duruyor. Bizim konuşma ve hareketlerimize rağmen kaçmadı. Ben hemen video kaydı için telefonumu hazırlarken, oğluma da onu yakala dedim.
     Dokununcaya kadar hiç hareket etmedi. İlk dokunma ile canlandı, kaçmaya çalıştı. Kolayca yakaladık. Resim, video çektik. Çocuklar -özelde torun-, dostlar görsün istedik. Bir dakika sonra yere bıraktık. Yine gözü açık, kulakları yatık, yere yapışık halde duruyordu. Belli ki çok korkmuş, saklanma, görünmeme ve korunmanın bir türü bu davranış. Bir iki dürtükledikten sonra otların içinde kayboldu.
     Yürüyüş yolu boyunca çektiğimiz bitki ve manzara resimlerini gözünüze gönlünüze şifa sefa olsun diye sunuyoruz.
Selâm ve saygılarımla.