Nedendir Bu Şiddet?

Değerli dostlar geçen hafta haber bültenlerinde izlediğimiz haberler hepimizin vicdanını yaraladı. Öncelikle İzmir’de Gürsel Aksel Stadı'nda oynanan İzmir derbisi olarak adlandırılan Göztepe ile Altay arasındaki maçta bir Göztepe taraftarı Altay tribünlerinden atılan bir fişekle ağır yaralandı. Stadın karşı tribününe bir işaret fişeği atıyor ki sanki savaşta düşmanına bomba atıyor. Bu ne şiddettir, bu ne kindir, bu ne düşmanlıktır arkadaşlar. .
Yine aynı maçta bir taraftar sahaya girip Altay kalecisinin kafasına korner direğiyle öldürürcesine vururken görüntülendi. Zaten sonrasında adam öldürmeye teşebbüsten gözaltına alındı. Göztepe taraftarı olduğu anlaşılan kişi Altay kalecisine böyle bir düşmanlıkla saldırması hepimizi  hayrete düşürdü. Halbuki bu insanlar aynı dili konuşan, aynı şehirde yaşayan, aynı ülkenin vatandaşı olan, aynı denize bakan, aynı metroya binen, aynı havayı soluyan, aynı yolu kullanan,  aynı ortak duyguları paylaşan, aynı bayrağın altında dolaşan ve çok fazla ortak noktası olan insanlar. Peki bu kin, bu düşmanlık, bu saldırganlık, bu şiddet nedendir? Anlam veremiyorum.
Konya’da bir Hayvan Barınağındaki köpeğin kafasına kürekle vura vura öldürenlerin görüntüleri de yine hepimizin yüreklerini parçaladı. Bir hayvana, bir canlıya yapılan bu vahşet inanılır gibi bir şey değil. Yine şiddet, yine saldırganlık, yine vahşet… Sonra Mardin'in Kızıltepe ilçesinde gözlerini bağladığı boğanın başına defalarca balyozla vurup öldüren kasabın görüntüleri içimizi yaktı. Vicdanlarımızı sızlattı. Yine vahşet görüntüleri, yine merhametsizce uygulanan şiddet kanımızı dondurdu. 
Tarih boyunca tüm insanlığa merhamet, adalet, şefkat ve vicdan dersleri veren bir milletin çocukları olarak nasıl bu durumlara düştüğümüzü düşünmemiz gerekir diye düşünüyorum. Nasıl bu hale geldik. Bu değerlerimizi nasıl kaybettik. Bu değerleri kaybederken kendimizi de kaybettiğimiz aşikardır. Acaba maneviyat eksikliğinden midir bu durum. Kalplerde merhametin kalmaması, vicdanların kuruması, yüreklerde şefkatin yok olması, karşısındakine acıma hissinin yokluğu çok trajik bir durumdur.
Biz ki  ne güzel hizmetler yapmış, bu hizmetleri yaparken ne kadar kıymetli vakıflar kurmuş bir milletiz. İşte kurduğumuz vakıflardan birkaç örnek: Sokak Hayvanlarına Ekmek Verme Vakfı, Hastalara Evinde Bakma Vakfı, Kadın Sığınma Evi Vakfı, Sıcak Pide Dağıtma Vakfı, Yaz Günlerinde Soğuk Su Dağıtma Vakfı, Sıcakta Sebillere Kar Koyma Vakfı, Yol Güvenliğini Sağlama Vakfı, Helalleşme Vakfı, Tohum Saklama Vakfı, Yoksul Mahkûmlara Harçlık Verme Vakfı, Güvercin Hane Yaptırma Vakfı, Leylekleri Koruma Vakfı, Dara Düşenlerin Vergisini Ödeme Vakfı, İflas Eden Tüccarlara Yardım Vakfı, İlmi Kitapları Bağışlama Vakfı, Şehit ve Sahabe Türbelerini Tamir Etme Vakfı, Şehir Estetiğini Koruma Vakfı gibi vakıflar…
Kışın soğukta dağdaki vahşi hayvanları düşünüp onlara yiyecek bırakan yüce gönüllü milletin torunları şimdi hayvanların kafasına sert cisimle vura vura katlediyor. Durup bir kendimizi sorgulama, iç dünyamıza ayna tutma zamanı gelmedi mi?