Hakkını Helal Et Güngör Abi

Gördes’te hurdacılıkla ömrünü geçiren Güngör Bayır abinin ölümünü Süleyman Sami İlker hocamın köşe yazısından öğrendim. Başka türlü haberimin olması mümkün olmazdı zaten. Çünkü sessiz sedasız yaşadı Güngör Abi. Sessiz sedasız da öldü. Şair Tekin Karabey bir şiirinde, “Bir satır haber düşmeyecekler ölümüne…” diyor. Güngör Abinin ölümünün de haber olacağını sanmıyorum.
Sosyal medya grubumuzdan Süleyman Sami İlker Hocamın vesilesiyle evini ziyaret etme imkanı bulmuştum. Hurda yığınlarıyla dolu evinin bahçesinden içeriye girdiğimde, önce Kamil Abi karşıladı beni. İçeriye girince, sobanın yanında bulunan yatakta yatarken gördüm Güngör Abiyi.
Dar tavanlı, fakirlik ve çaresizliğin hüküm sürdüğü bu evde yaşamaya çalışan iki kardeş. Kamil ve Güngör Bayır. Önce Kamil Abi anlattı. Yaşadıkları olayları, abisinin rahatsızlığını anlattı. Süleyman Sami İlker hocanın desteğinden bahsetti.
Hayırseverleri de harekete geçirmek adına konuyla ilgili bir haber, bir yazı düşündüm çok kez. Belki de rencide etmemek adına, rahatsızlık vermemek adına yazmaktan vazgeçtim.
            Birden çocukluğuma götürdü beni Güngör Abi. Çocukluğumda Aşçı Halil Usta’nın yanında çıraklık yaparken, hal binasının altında elinde boya sandığıyla çalışırken görürdüm Güngör Abiyi. Tam bir Fenerbahçe fanatiğiydi. Boya sandığı Fener Bahçe’nin oyuncularının fotoğrafıyla kaplıydı.
            Güngör Abiden geriye hatıra bu paylaştığım (gözlüklü olan) fotoğraf kaldı bende. Bir de yaşadıkları onca acıyı anlatırken donuklaşan bakışı, sesinin titremesi.
            Güngör Abi için Allah’tan rahmet dilerken kardeşi Kamil Abiye de sabırlar diliyorum. Hakkını helal et Güngör Abi.
            Ne ambarda darısı vardı Güngör Abimin ne evde karısı. Çıplak doğduğu gibi çıplak gitti bu dünyadan. Tıpkı Rüştü Onur’un “Hülasa” şiirinde olduğu gibi…
Ben ölsem be anacığım
Nem var ki sana kalacak
Ceketimi kasap alacak,
Pardösümü bakkal
Borcuma mahsuben...
Ya aşklarım
Ya şiirlerim ne olacak?
Ya sen ele güne karşı
Nasıl bakacaksın insan yüzüne?
Hülasa anacığım,
Ne ambarda darım
Ne evde karım var.
Çıplak doğurdun beni
Çıplak gideceğim.