Yunus Bera'nın Filistin Feryadı

Filistin, kanayan yaramız. İsrail’in dünyanın gözü önünde  bir milleti yok etme çabası, yaptığı işkenceler, zulümler tam anlamıyla bir soykırım. Peki dünya bunan neden sessiz? Asıl sorulması gereken soru belki de bu.
Yaşananları izledikçe “Ne yapabiliriz?” sorusuna sığınıp mutluluğumuzu bozmuyoruz aslında. Gidip orda savaşamayacağımıza göre ne yapabiliriz?
 “Bireysel olarak ne yapabiliriz?” diye bir yazı yazmıştım daha önceden. Bize dua yapmak, İsrail’e destek malları boykot etmek ve bu konuyu gündemde tutmak kalıyor aslında.
Saruhanlıdan Engin Aslan, tek başına savaşmaya gidip 14 ay esir düşmüştü. Gidip görüştüm, yaşadıklarını, anlattıklarını paylaştım sizlerle. Haberlerde de her gün yayınlanıyor yaşananlar. Gazze tam bir savaş meydanı. Ölüm kalım savaşı veriyor Gazzeliler. Açlık, susuzluk, işkence her şey var.
Akhisar Çağlak Anadolu Lisesi ve  Bilsem Öğrencisi Yunus Bera Özkan da, Filistin’de yaşananlara dayanamayıp duygularını bir hikayeye döküyor. Türkçe Öğretmeni Burak Akgün’ün de desteğiyle, 3. Yalova Öykü günlerinde düzenlenen Küçürek Öykü yarışmasına bu hikayesini gönderiyor. Hikaye, 2. seçiliyor.
Ben Yunus Bera’yı ve ona destek olan Burak Hocayı kutluyorum. Gençlerimiz, edebiyata, sanatsal faaliyetlere, yazmaya ne kadar çok yönelirlerse geleceğimiz o denli güçlü olacaktır.
“Çelik Nar” isimli kısa öyküyü sizlerle paylaşmak istiyorum.
Sağlıcakla kalın.
ÇELİK NAR
Gecenin ürkütücü ıssızlığında, çocuk molozlar arasında ilerliyordu. Bir zamanlar koşup oynadığı sokaklar şimdi dipsiz bir yalnızlıktı.  Gözü, gökyüzünü parçalayarak düşen çelik narlarda değil, ona sessizce bakan dünyadaydı. Niçin kimse bizi duymuyor, diye fısıldadı. Yıkıntıların arasında kaybolan ses, yalnızca kendi kulaklarında çınladı. Biraz ötede annesi, gözyaşlarıyla ekmek kırıntılarını ıslatıyordu. Babası, çoktan toprağın altında susturulmuş bir çığlıktı. Karnı aç ama en çok barışa susamış çocuk, sadece “Anne, narlar düşüyor.” diyebildi son nefesinde.