BENCE SENİN OĞLANIN OKUMASI DA DURSUN.
Bir gün baba tarafından ninemin erkek kardeşinin oğlu Mehmet Aybey (Öğretmen Hasan Aybey’in babası) bize uğradı. Ortaokul son sınıfta Mehmet Aybey dayımın evinde kalmıştım. Malum o yıllarda traktör henüz yok. Tarlalar karasaban ve pullukla sürülüyor. Dayım tarlasını babama sürdürmek istiyor. Sohbet ilerledikçe benim okul durumum gündeme geliyor. Mehmet dayım bana,
– İbrahim hoş geldin. Nasılsın iyi misin? Okul durumun nasıl?
– İyiyim dayıcıyım. İnşallah sizler de iyisinizdir. Kısmet olursa önümüzdeki sene Kadastro Lisesini bitireceğim.
– Bitirince ne olacak?
– Dayıcıyım ben Kadastro Lisesini yatılı okuduğum için zaten mecburi hizmetim var. Devlet beni Tapulama Teknisyeni olarak ihtiyacı olan bir yere tayin yapacak. Yani işim hazır.
– Çok iyi. Ne güzel bir sene sonra işin hazır. Annene babana da yardım edersin.
– Mutlaka yardım ederim dayıcığım. Fakat ben daha okumak istiyorum. Babam araya girerek,
– Yıldız Teknik Üniversitesi Harita Mühendisliği Bölümüne girmek istiyor.
– İyi girsin o zaman.
Ben söze karışıyorum,
– Hemen girilmiyor dayı. Önce sınavlara girmek gerekiyor. Eğer sınavları kazanırsam o zaman okumaya hak kazanıyorum.
Bunun üzerine dayım bana,
– Sınavlara girmene mâni bir durum mu var?
– Hayır Kadastro Lisesini bitireceğim için mâni bir durum yok. Fakat sınavı kazanır da üniversitede okumaya hak kazanırsam ekonomik durumumuz İstanbul gibi bir yerde dört yıl süren okumama elvermiyor. Ne yaparız diye ailece kafa yoruyoruz.
– Hiç ümit ışığı yok mu?
– Var dayıcıyım. Kredi Yurtlar Kurumuna Kredi Başvurusu yapacağım. Bu dilekçeye ailenin ekonomik durum bilgileri ve okul başarı bilgileri de ekleniyor. Kurum, bu bilgileri inceleyerek koşullarım elverdiği takdirde bana kredi verebilir de vermeyebilir de. Bu krediyi de daha sonra Kredi Yurtlar Kurum’una geri ödemem gerekiyor.
Bunun üzerine dayım,
– Oğlum bu anlattıklarından anlıyorum ki, gireceğin yol uzun ve çilelerle dolu bir uğraş gerektiriyor. Gel yol yakınken vazgeç bu sevdadan. Hazır elinde bir mesleğin olacak. Devletin tayin ettiği yerde çalış. Al maaşını hem kendine bak hem de ailene yardım et.
Bunun üzerine babam,
– Gülerek, Bence de iyi olur.
Dayım lafı taşı gediğine koyar,
– Mustafa, duydun paranın sesini nasıl da gülersin?
Ben araya girerek,
– Fakat bütün bunlara rağmen şansımı denemek istiyorum. Üniversitede okumak için engel olarak ne varsa hepsini aşıp eğitimimi sürdürmek istiyorum. Başka çıkar yol görmüyorum. Hatta Harita Mühendisi olursam bir adağım olacak.
– Demek bu kadar kararlısın.
– Evet
Bunun üzerine dayım,
– Mustafa, oğlan çok kararlı görünüyor amma ben durumu biraz bulanık görüyorum. Bizim köyde, Karadeniz taraflarından gelmiş bir kişi var. Kalaycılık yapıyor. Neydi onun adı?
– Babam biraz düşündükten sonra,” Dursun” dedi.
– Bence senin oğlanın okuması da “dursun” demişti. Fakat ben durmasını istemiyordum.
KADASTRO LİSESİNDE SON YIL
Her okulun son sınıfının insan hayatında önemi büyüktür. Çünkü son sınıf bir sıçrama platformu oluşturmaktadır. Ya yeni bir okula geçilecek ya da çalışma hayatına başlanacaktır. Her iki durumda da okuldan mutlaka donanımlı olarak mezun olmak istikbal için önem arz etmektedir. Bu nedenle öğretmenlerin verebileceği bilgi ve deneyimlerin azamisini onlardan edinmek ve yararlanmak öğrenciler için kaçınılmaz olmaktadır. Ben de bu olayın farkında olduğum için ona göre çalışma planlarımı yapmıştım. Çünkü niyetim Yıldız Teknik Üniversitesinin Harita Mühendisliği Bölümünü kazanmaktı.
Derslere çalışırken sadece sınıfı geçmeye yetecek kadar not değil, üniversitede başarılı olabilecek derecede bilgi birikimini elde etmek ve konuları özümsemek amacı ile çalışıyordum. Diğer arkadaşlarımın çoğu da Kadastro Lisesini bitirdikten sonra mutlaka mühendis olmak için Yıldız’ın sınavlarına girip şanslarını denemek istiyorlardı.
Bu duygu ve düşüncelerle üçüncü sınıf derslerine başlandı. Çok şükür ki bir sağlık sorunu yaşamadan eğitimim devam etti. Hocalarımın vermeye çalıştığı konuları en iyi derecede özümsemeye çalışarak öğretim yılı sürüp gitti.
Sanıyorum ya ikinci sınıfın sonlarına doğru veya üçüncü sınıfın başlarında öğrenci yatakhanelerinin yeri değişti. Tahminim öğrenci sayısının artması ile okulun kapasitesi yeterli gelmediği için böyle bir çözüm yoluna gidildi. Bunun için Okulumuza yakın aşağı yukarı 150m uzaklıkta beş altı katlı bir apartmanın tamamı öğrenci yatakhanesi haline getirildi. Yemekhanemiz yine okulumuzdaydı. Mezun oluncaya kadar bu şekilde devam ettik.
Son sınıfta meslek derslerimizin uygulaması için daha geniş arazi gerekeceği için tatbikat alanımız Balgat semtinde idi. İki veya üç hafta okuldan tatbikat alanına giderek grubumuzla belli bir arazi parçasının ölçümünü ve planını yaptık. Böylece ölçme aletlerinin kullanımını ve derslerin daha iyi kavranmasını sağlamış olduk.
Son sınıfta yoğun hesaplama işlemleri gerektiren meslek derslerimiz vardı. O zamanlar elektronik hesap makineleri de yoktu. Elektronik hesap makineleri ile her türlü hesaplamalar çok kolay yerine getirilebilmektedir. Bunun yerine logaritma cetveli kullanarak hesaplama işlemlerini yapmak zorundaydık. Logaritma cetvelleri ile hesaplama yapmak çok sayıda ara işlem yapmayı gerektiriyordu. Bu ara işlemlerde bulunan sayılardan yeniden başka sayılar ve oranlamalar yolu ile yeni değerler bulunuyordu. Yani işlem sayısı çoğalıyordu. Bir hesaplamada işlem sayısı arttıkça hata yapma ihtimali de artıyordu. Ama bu zahmeti çekmekten başka çare yoktu.
Sınavlarda geometri, trigonometri, hesap ve logaritma bilgisi gerektiren sorular soruluyordu. Nitekim gerek yıl içi gerekse final sınavlarında bu şekilde sorulan soruları yaparak tam puan aldığım sınavlar olmuştur.
Sene sonunda bitirme sınavları yapıldı. Her bir dersin yıl içi not ortalamaları ile bitirme notunun ortalaması alınarak başarı notları belirlendi. Bu bilgilere dayanarak her bir öğrencinin tüm derslerinin başarı notlarının ortalaması alınarak yapılan not sıralamasına göre Kadastro Lisesinden 3. Sırada mezun oldum.
YORUMLAR