Molla Kasım Gelir!

            Aslında bugün yaşadığımız, bir bunalım devri değil mi? Ruhsal çöküntü kaygı verici. Çocuk cinayetleri, kadın cinayetleri birbiri ardınca geliyor. Adam öldürmek artık sıradanlık olmuş. Öfke ve kaygı, düşüncelerimizi esir almış.
            Siyasi hayatımız kavgalı. Hak, hukuk ve adalet kavramları hiç bu kadar tartışılır ve konuşulur olmamıştı. Adam rolüne soyunup, sıradan bir Âdem olanların hikâyeleri karşısında şaşkınlık yaşıyoruz.
            Din öğretisi ve eğitimi, bu bunalım devrini hala kavrayabilmiş değil. Dinden, dini değerlerden, hızla uzaklaşan bir toplumun hali içler acısı. Örf ve gelenek ise hızla irtifa kaybediyor.
            Neden ve niçin sorularının onlarca cevabı var. Kafa yorup, yeni bir toplumsal hamle başlatmalıyız diyen ne yazık ki yok. Toplumun maruz kaldığı, devasa bir yozlaşma ve sıradanlaşma taarruzu ile karşı karşıyayız.
            Böyle bir zamanda, ister istemez Derviş Yunus’u hatırladım.
            Şiirleri, deyişleri ve düşünceleriyle bugüne hala ışık tutuyor. İnsan olmanın ölçülerini, inanmanın ve imanın kıymetini, yaşamın hakikatini onun kadar ifade edebilen olmadı. Bugün bunalım devrinde, o mısralara, sözlere aslında ne çok ihtiyacımız var.
            Mesela şu mısralar, insan ruhunu ne kadar incelticidir;
            Sırat kıldan incedir
            Kılıçtan keskincedir
            Varıp anın üstüne
            Evler yapasım gelir.
            Yukarıdaki dörtlüğün yer aldığı şiirin son kıtasında, Yunus şöyle diyor;
            Derviş Yunus bu sözü
            Eğri büğrü söyleme
            Seni sıygaya çeker
            Bir Molla Kasım gelir.
            Bu şiirdeki “sıyga” kelimesini araştırdım. Kelime bazı yerlerde ‘siga’ olarak kullanılmış. Dil bilimi açısından ‘kip’ görevi görüyor. Bence kelimeyi ‘sıyga’ olarak kullanmak daha doğru olur. Kelimenin anlamı, “sorguya çekmek, sorgulamak” şeklinde verilebilir.
            Şiire dönersek, Yunusu sorguya çekecek, bir Molla Kasım gelir demek, ne anlama geliyor. Peki, kimdir bu Molla Kasım?
            1230’da doğdu. Bir bilgiye göre, devrinin önemli fıkıh âlimlerinden. Arapça ve Farsça şiirlerinden, doğu illerini gezdiği anlaşılıyor. Azerbaycan Türkçesi ile yazdığı şiirler; şekil ve manzum olarak, Halk Edebiyatına daha yakındır. 1325’te vefa etmiştir.
            Menkıbeye göre; Molla Kasım, Yunusun üç bin şiirini sırasıyla okumaya başlar.
            İlk bin şiiri okuduktan sonra hiddetlenir. Bu sözler şeriata aykırıdır diyerek, bir su kenarına gelir. Yaktığı ateşte, okuduğu bu bin şiiri yakar. Sonra diğer bin şiiri okur. Yine hiddetlenir ve tamamını suya atar.
            Elinde son bin şiir kalmıştır. İlk şiirin son kıtasında aynen şöyle yazmaktadır;
            Derviş Yunus bu sözü
            Eğri büğrü söyleme
            Seni sıygaya çeker
            Bir Molla Kasım gelir.
            Feryatlar içinde kıvranan Molla Kasım, ‘ben ne yaptım’ diyerek evine kapanır.
            İnanmanın, olmanın, oldurmanın düsturu bu. Doğruluktan ayrılma, adaletsizlikten kork, Liyakatsizlikten uzak dur. Özün sözün bir olsun. Helale harama dikkat et ve daha nicesi.
            Netice itibarıyla;
            Adaletten sapma. Saparsan; seni sıygaya çeker bir Molla Kasım gelir..
            Hak ve hukuktan ayrılma. Ayrılırsan; seni sıygaya çeker bir Molla Kasım gelir
            Yalan ve iftiradan sakın. Sakınmazsan; seni sıygaya çeker bir Molla Kasım gelir.
            Adam pozuna bürünüp, Âdemlik yapma. Yaparsan; seni sıygaya çeker bir Molla Kasım gelir.
            Özün, sözün bir olsun. Olmazsa; seni sıygaya çeker bir Molla Kasım gelir.
            Yalnız Rabbine kul ol. Kullara kulluk yapma. Yaparsan; seni sıygaya çeker bir Molla Kasım gelir.
            Aslan postuna girip, namert yataklarında ahkâm kesen sırtlan olma. Olursan; seni sıygaya çeker bir Molla Kasım gelir….