Gördes İçin Talihsiz Bir Dönem!

         20 yıl önceydi. İlçe Kaymakamı Erdoğan Beypınar ile sık sık görüşüyoruz. Gazeteciliğin yanında, yüklendiğim cemiyet görevleri var. Yüksekokul Derneğinin başkanıyım. Uzun yıllar bu görevi sürdürüyorum. Aman okul kapanmasın diye çırpınıyorum. Aynı dönemde, Hastane derneğinde görevim var.
            Erdoğan Beyle bir gün sohbet ediyoruz. Daha doğrusu dertleşiyoruz. Gördes için ne yapabiliriz sorusunun cevaplarını arıyoruz. Bir teklifte bulundum. Sizin önderliğinizde bir toplantı yapalım. Herkesi çağıralım dedim.
            Yine böyle bir yaz günüydü. Anadolu Otelde, Beypınarın önderliğinde yemekli bir toplantı düzenlendi. Belediye başkanı, partilerin ilçe başkanları, Oda ve meslek kuruluşlarının başkanları, şehrin kanaat önderleri, ticaret erbapları bu yemekte buluştu. Yaklaşık yüz kişilik bir topluluktu.
            Herkes söz aldı. Gördes için neler yapabiliriz üzerine, görüşlerini dile getirdi. Hep aynı şeylerdi yıllardır söyledikleri. Reçel fabrikası, sunta fabrikası, salça fabrikası kuralım. Hiç birisinin ilçe gerçekleriyle bir ilgisi yoktu. Bu yüzden söz almadım ve susmayı tercih ettim.
            Erdoğan Bey ısrarla konuşmamı istedi. Onu kıramazdım. Söz aldım sonra. Ateşli bir konuşmaydı. Tüm katılımcılar sarsılmıştı. Bacasız sanayiden bahsettim. Yüksekokul yapmayı teklif ettim. Salon aşka geldi. Herkes ayağa kalktı heyecandan.
            O gün kâğıt üzerinde, 200 bin lira para toplandı. Meslek Yüksekokulunun inşa hikâyesi böyle başladı ve başarıyla sonuçlandı.
            Bu hikâyeye önderlik yapan Kaymakam Erdoğan Beypınar, Edirne Vali Yardımcısı görevindeyken, geçirdiği kalp krizi sonrası geçen hafta hayata veda etti. Allah gani gani rahmet eylesin. Onu hiçbir zaman unutmayacağız.
            Bunları niçin yazdım??
            Şehir birlik ve beraberlik içinde olursa, kaygısı ve sevdası Gördes olursa çok şeyler yapılabilir. İmkânsız gibi görünen işler başarılabilir. Kırsal bölgelerin göç kaderini yaşayan Gördes için, güç birliği oluşturulabilir.
            Yıllardır bu konuda yazıyor ve ufuk açmaya çalışıyorum.
            Fakat bugün Gördes, talihsiz bir dönem yaşıyor. Niye mi diyeceksiniz?
            Siyasette bugüne kadar, temsil kabiliyetimiz sınırlı kaldı. Hep küçük ilçe nazarıyla baktılar bize. İktidarlar oyları aldı götürdü, sesimiz cılız çıktığı için, bize kulak vermediler. Yapılan işler, hep sembolik değer ifade etti.
            Bunu aşmanın yolu, Gördes’in tek yürek, tek yumruk olmasından geçiyordu. Ama onu bir türlü beceremedik. Hep Demirci’yi örnek gösterdik ama o örnekliği kendi hayatımıza geçiremedik.
            Bir şeyler yapma adına, Gördes bugün tarihinin en büyük fırsatını ve imkânını yakaladı. Tek yumruk olup, şehrin makûs talihini değiştirmenin tam zamanıydı.
            Fakat olmadı, olmuyor. Zira Gördes paramparça.
            Belediye Başkanı İbrahim Büke; derleyici ve toparlayıcı olması gerekirken, olamıyor. Kurumuyla, diğer kurumlar arasındaki ahenksizlik dikkat çekiyor. İktidar partisi enerjisini belediye üzerine çevirmiş.
            Karşılıklı yazışıyorlar, karşılıklı bozuşuyorlar. Sosyal medya üzerinden birbirlerini itham ediyorlar. Onlar yazışıyor, yorumlar ardınca geliyor. Netice itibarıyla, herkes birbirine ‘hımm’ nazarıyla bakıyor. Bunun adı da siyaset yapmak oluyor. Gördes’in dertlerinden, sorunlarından uzak bir siyaset anlayışı bu.
            Oda ve Meslek kuruluşları ne yapıyor. Başkanların isimleri var sadece. Hayata dair, şehre dair hiçbir fikirleri, düşünceleri ve projeleri yok.
            Hayatını şehre vakfeden vefakâr insanlar, bu dünyadan birer birer göçmüş. Bugün; bir Ümmet Mıngır’ı, bir Mehmet Karagöz’ü, bir Osman Atabey’i, bir Ahmet Çolak’ı, bir İsmail Temel’i, bir Kadir Sakız’ı, bir Mehmet Sezgin’i yok bu şehrin.
            Hızla kasabalaşan Gördes’in ticari hayatı, erimeye yüz tutmuş. Çarşıya bir bakın, kiralık dükkândan geçilmiyor. İş yerlerine bakın; tostçu, berber, telefoncu, organizasyoncu, projeci yoğunlukta. Güzellik salonu, fizik tedavi merkezi vesair açılıyor. Bu esnaflarımız, hayata tutunma mücadelesi veriyor.
            Şunu demek istiyorum. Gördes’te hayırlı bir işe kalksak, masanın üstüne 100 bin lira benden diye atabilecek kaç esnaf, kaç tüccar çıkar. Kalıbımı basarak söylüyorum, 10 kişi çıkmaz.
            Böyle bir tabloda, böyle bir iklimde, Gördes’te nasıl birlik ve beraberlik sağlanır.
            Tarihi bir imkân ve fırsat yakalamışken, Gördes’in böylesine dağınık ve parçalı olması ne kadar hüzün verici.
            Şimdi bu yazıyı yazdım. Bakın ne yorumlar gelecek. Karşına aldığında iki kelime edemeyecek, hayatında iki satır yazı okumamış, yüreğinde bu şehir için zerre miktar kaygı taşımamış olanlar, neler yazacak neler…