Açlık Sofuluğu Bozdurur

            Böyle söylerdi büyüklerimiz. Her biri hayat tecrübesine sahip, esnaf ve tüccardı onlar, üstüne basa basa anlatırlardı. Birde şunu dile getirirlerdi; “Aç köpek fırın deler.” Kimin iş düzeni, aş düzeni bozulmuşsa, adeta dua ederlerdi; “Allah kimseye iş bozgunculuğu göstermesin.”
            İnsanın işinden, aşından ve eşinden daha önemli ne olabilir? Hayatın ahengi, yaşamanın gayesi burada saklıdır. Yıpranırsa, darbelenirse, sekteye uğrarsa yaşam keyfini kaybeder. Hayat bir işkenceye döner.
            Bugün enflasyon denilen bir bela ile yaşıyoruz. Daha doğrusu boğuşuyoruz toplum olarak. İş-aş-eş dengesi hızla yıpranıyor, derin yaralar alıyor. Aile yapısı bozuluyor, toplumsal yapı bin bir türlü dert üretir hale geliyor.
            Enflasyon sadece rakam değildir. Toplumun bütün değerlerini, birliğini ve dirliğini kemiren bir kanser hücresidir. Dengeleri alt üst eden, bünyeyi bozdukça bozan bir kanser hücresi.
            Bilimsel araştırmalar şunu göstermiştir. Dünyanın herhangi bir ülkesinde; enflasyon 1 puan artarsa, suç 2 puan artıyor. Bizim enflasyon hikâyemiz, 2018 yılında başladı. Son 5 yılda azgınlaşarak devam ediyor. Bu süre içerisinde neler oluyor? Bugüne kadar görmediğimiz biçimde ve oranda, iktisadi ve adli vakalar birbiri ardınca yaşanıyor.
            İflas eden firma ve işletmeler, işsiz kalan yüz binlerce insan. Yurt dışına taşınan işletmeler. Bozulan piyasa dengesi. Çek ve senetlerde patlama. Kredi kartlarındaki takip oranı ve diğer göstergeler. Ne anlatıyor? Elbette iş bozukluğunu. Emeklinin dramı, asgari ücretlinin çaresizliği, çiftçilerin kahrı ve daha nesi ve nesi…
            İş bozulunca aş bozuluyor.
            Yolsuzluk haberlerinden bunalıyoruz. Bakanlık her gün, tağşişli ürünlerin listesini yayınlıyor. Gördükçe, vay be demekten kendimizi alamıyoruz. Dolandırıcılık her gün, yeni bir hikâye ile insanların dünyasını karartıyor. Şans, talih oyunları futbola kadar uzanıyor. Bahis ve şike ile çalkalanıyoruz. Uyuşturucu bağımlılığı artıyor, yaşı hızla aşağıya düşüyor. Fiyat algısının tamamen kaybolduğu bir ortamda, para pul hükmüne düşüyor. Ne, ne kadar eder bilinmiyor. İnsanların dilinde kemik kalmamış.
             Aş bozulunca, eş bozuluyor. Yani aile.
            Aile içi şiddet artıyor. Bir yanda boşanan boşanana, bir yanda öldüren öldürene. Eşini bıçaklayan, doğrayan, çocuklarının canına kıyan, kayınvalidesini, kayın pederini, anasını, babasını katleden katledene. Geriye yürek burkan hikâyeler kalıyor.
            Çetelerin eline düşüp, çeteleşen çocuklarımız. Parayla ve özentiyle kurşun sıkan bu çocuklar, Mafyayı çaresiz bırakıyor. Okullarda akran zorbalığı, tehlikeli bir yöne doğru evriliyor. Diğer yandan, çocuklarımız uyuşturucu bataklığının içinde çırpınıyor.
            Parfüm fabrikasında sigortasız, karın tokluğuna çalıştırılan kadınlarımız, çıkan yangında cayır cayır yanıyor. Baba sabıkalı, anne çöplükte kâğıt topluyor. Üç çocuk evinde yapayalnız. Yangın çıkıyor yanıyorlar, bağrımızı yakıyorlar. Apartman çöküyor, bütün uyarılara ve müracaatlara rağmen. Bir aile altında kalıyor ve hepsi de nüfus kütüğünden siliniyor.
            Bütün bunlar olurken, mutlu bir azınlık servetine servet katıyor. Lüks, ihtişam olabildiğince. Enflasyonunun kanunu böyledir. Büyük çoğunluk sürünürken, mutlu azınlık küpünü doldurur.  Statülerini kullanarak yaparlar bunu. Dolayısıyla toplumsal dengede devasa bir uçurum oluşur. Bir alttakiler vardır, bir de üsttekiler..
            Son 5 yıldır olup bitenleri ve olmaya devam edenleri, sadece ‘ahlak’ kavramıyla açıklayabilir misiniz? Bence açıklayamazsınız. “ Açlığın sofuluğu bozdurduğu” bir ortamda, siz hangi ahlaktan söz edebilirsiniz. Kaldı ki günümüzde, grafiği hızla yükselen ateizm ve deizm yönelişini, ‘inanç’ terimiyle izah edemezsiniz.
            “Aç köpek fırın deler” sözü, bugün için neyi ifade ediyor?
            İş bozuldu, aş bozuldu, eş bozuldu. Hem de öyle bozuldu ki sofuluğu bozduracak kadar. Netice itibarıyla iş, ‘Aç köpek fırın deler’ gerçeğine gelip dayandı. Yani toplumun birliği ve dirliği delindi demektir..
            Ülkemizin en büyük meselesi budur. Ve bu mesele, kelimenin tam anlamıyla gerçek bir beka sorunudur.